Het Zwitserlevengevoel

Lieve Mensen!

Het gaat hier nog steeds prima! De weken gaan snel voorbij.
Afgelopen donderdag heerlijk een vrije dag gehad vanwege Fronleichnamtag. Een katholieke feestdag, sacrementsdag.

Ik ben inmiddels naar de tandarts geweest. Ik had tegen de Chef gezegd dat ik naar de tandarts moest eigenlijk, toen heeft ie meteen gebeld en een afspraak geregeld diezelfde middag nog.. En hij was niet eng of gevaarlijk.. Hij heeft het weer helemaal gemaakt en ik heb nu ook geen pijnlijke tanden en kaak meer :)

Zaterdag ben ik op bergtocht naar de Jungfrau geweest. Met de trein ’s morgensvroeg naar Interlaken (Interlaken ligt tussen twee meren vandaar de naam). Daarna het eerste deel met het treintje naar boven, naar Lauterbrunnen. Vanaf daar ben ik met m’n wandeling begonnen. Ik heb ongeveer 1,5 uur naar boven gewandeld, naar Wengen. Erg mooi, veel te zien, maar ook best wel zwaar. Ik dacht ik heb best wel een redelijke conditie, maar bergwandelklimconditie is toch anders denk ik... Hijgend als een paard en m’n hoofd zo rood als m’n nagellak en dat al na 10 minuten... Maar goed, ik ben er gekomen. Het volgende deel heb ik het treintje maar genomen ;)
Onderweg stopte het treintje, voor een ‘fotomoment’, dus ik die bergen fotograferen. Ja het was erg mooi maar welke berg het nou was???! Tot ik naast me hoorde, “Kijk Henk, zie je daar dat gebouwtje?? Dat is het restaurant, daar gaan we naar toe, en die berg daarnaast is de Jungfrau!”
Was me meteen alles duidelijk ;)
Ik liep toen zowaar voor op m’n planning en het was stralend weer dus ik heb heerlijk een uurtje in de zon gelegen en van het uitzicht genoten :)
Tom die ging de hele route lopen, dat is ruim 6 uur wandelen, die kwam ik tegen op de Kleine Scheidegg. De plek waar ik in de zon op een grasveldje moed lag te verzamelen om het laatste stuk te gaan lopen. Vanaf daar zijn we samen naar boven gelopen en het allerlaatste stuk moet je met een treintje. Het is echt super mooi, ik denk dat ze dat bedoelen met het Zwitserlevengevoel :)
Al was ik wel helemaal kapot aan het eind van de dag. Tom is daar blijven slapen in zo’n berghut en ik ben weer met het treintje terug naar huis gegaan.

Ik ben lid geworden van de WK waarbenjij.nu en nu heb ik meer fotoruimte al weet ik niet hoe lang dat duurt maar we zullen zien.

Even een kort verhaaltje, zijn jullie ook weer snel uitgelezen.,
En ik ga nu maar eens even de chococake uit de oven halen voordat ie weer eens is verbrand.. Het was m’n idee om hem op te eten als Suzanne en Kim komen, maar ik denk niet dat ie het haalt...

Ciao!!!

Liefs Karlijn